Mijn dochter van bijna 6 jaar krijgt dit jaar een open hart operatie. Ik vraag me af hoe het dagelijks leven er daarna uit ziet. Wanneer zij weer volledig hersteld is. Hoe lang heeft het herstel bij jouw kind geduurd? Zal ze daarna “gewoon” naar de basisschool kunnen gaan, moeten we dat opbouwen? Kan ze dan nog mee doen met gymen? Dit is allemaal nieuw voor mij en ik ben bezorgd en bang. In mijn omgeving zijn mensen hier niet bekend mee en/of is er weinig empathie. Ik heb het boek hartekind en kris krokodil besteld en wacht daar nog op.
Onze Noah heeft op 5 jarige leeftijd zijn open hart operatie ondergaan (voor ons ook echt uit het niets en heel onverwacht) vlak daarvoor is pas zijn afwijking gevonden na een hartstilstand. Noah is nu net 7 jaar en gelukkig weer helemaal in orde nu.
Ik kan mij helemaal inleven in wat je doormaakt en al je vragen hierbij. Ik was ontzettend ongerust na de ingreep en ik heb het erg moeilijk gehad.
Gelukkig had Noah hier minder last van haha. Hij is na de operatie 3 dagen wel goed “ziek” geweest. Hij had wel wat complicaties maar alles is goed gegaan.
Na de ingreep moeten ze natuurlijk de 6 tot 8 weken daarna voorzichtig zijn ivm het borstbeen. Ik vond dat ook de meest stressvolle periode want Noah had hier totaal geen zin in, barste van de energie en klom overal op en onder. Wij hebben met school afgesproken dat hij na die periode weer ging starten op school. Dit hebben wij langzaam opgebouwd. We begonnen met een halve dag en een dag daarna rust. Noah was erg moe na een ochtend school door alle indrukken en aandacht na zo’n lange periode “stilliggen” zonder prikkels. Na een week ging dit echter zo goed dat hij daarna weer gewone schooltijden aanhield. Buitenspelen hielden ze extra in de gaten voor mij en iedereen hield heel lief rekening met hem. Noah zelf ondervond hier geen enkel probleem in. Hij wilde heel snel alles weer doen. Daarna hebben we langzaam aan de sporten weer opgepakt. (Zwemmen en voetbal) ook naar inzicht en alleen als hij niet heel moe was.
Ik had en heb eigenlijk nu nog steeds last van angsten hoor, ik ben heel bezorgd dat er iets gebeurd en dat is soms best zwaar. Ik heb hier sinds kort ook traumaverwerking voor opgestart en ik hoop dat het bij mij die angst een beetje wegneemt. Want soms merk ik dat ik Noah afrem en dat is niet eerlijk naar hem toe. Haha
Maar ze kunnen dus zeker na de hele periode van genezen en als het borstbeen weer helemaal is vastgegroeid alles weer doen. Noah voetbal 2 keer per week, zwemt nog 1 keer en heeft gym op school.
Mocht je nog vragen hebben mag je mij altijd berichten.
Heel veel sterkte en kracht toegewenst voor de komende periode
Bedankt voor je bericht. Lief dat je hiervoor de tijd hebt genomen. Het doet me goed om te lezen dat het goed gaat met Noah. Erg fijn dat hij van alles weer kan en wil doen. Kinderen zijn vaak sterker dan wij denken.
Heeft hij er zelf nog last van gehad mentaal? Slecht slapen of een bepaalde angst ivm de operatie?
Op sommige dagen zie ik er zo tegenop. Ik ben zelf nooit geopereerd en dat je kind dan onder het mes moet gaan sja. Gewoon geen woorden voor denk ik. Ik ben verder wel positief hoor haha. Ik wacht de afspraken die wij met de cardioloog hebben af.
Ik heb in het verleden weleens EMDR therapie gehad ivm trauma. Misschien helpt dit jou ook. Het zwakt het zwarte randje van de gebeurtenis af en zorgt ervoor dat je het tzt een plekje kunt geven.
Groetjes Diana
Emdr gaan ze inderdaad inzetten, ik ben benieuwd of dit mij gaat helpen.
Noah heeft inderdaad wel trauma’s opgelopen door het hele gebeuren. Dit was ook wel een beetje zo omdat we in een rollercoaster kwamen en er zoveel moest gebeuren in zo’n korte tijd. Wij maar ook Noah kon zich nergens op voorbereiden en dat heeft echt wel veel schade aangericht bij hem. Hij heeft nu een trauma voor prikken (door alle infusen) en heeft regelmatig last van nachtmerries (wat zich soms nog uit in bedplassen) wat hij ook erg heeft is angst voor loslaten van mij. Iedere avond voor het slapengaan heeft hij bijvoorbeeld een heel ritueel van 100 kusjes en knuffels en zegt hij altijd “ik zie je morgen weer hè?” Hij heeft soms de angst dat hij weer “in slaap valt” zoals hij het noemt en dan niet meer wakker wordt. Ook als bijvoorbeeld naar school brengen moet ik altijd wachten tot hij boven is en nog extra zwaaien en kusjes geven. Dit zijn echt dingetjes die je merkt dat hij er ook nog veel mee bezig is onbewust.
Als moeder zijnde in deze situatie (de operatie) is het inderdaad heel lastig. Ik ben ook nooit geopereerd etc. Bijvoorbeeld het narcose momentje vond ik ook echt erg moeilijk. Je mag mee tot het slapen gaan zegmaar en het is natuurlijk heel moeilijk om je kind, je alles, achter te moeten laten. Daar heb ik mij best op verkeken. Maar je weet, ze zijn in de beste handen die je maar kan wensen❤️
Hi Kelly, jeetje wat heftig allemaal. Zo sneu. Nog zo klein en al ontzettend veel meegemaakt. Bedankt dat je dit met mij wilde delen. Weet even niet wat te zeggen. Dikke knuffel.
Veel sterkte met de emdr. Hopelijk voel je je daarna beter.
